Διάγνωση και Θεραπεία της Φλεβικής Ανεπάρκειας
Η διάγνωση της φλεβικής ανεπάρκειας είναι σημαντική για την καθορισμό του κατάλληλου σχεδίου θεραπείας και περιλαμβάνει μια αρχική κλινική εκτίμηση από ειδικό ιατρό: Βάσει του ιστορικού εξετάζει την κατάσταση των κάτω άκρων και αξιολογεί τα συμπτώματα του ασθενούς π.χ. πόνο, κουρασμένα πόδια, πρηξίματα, δερματικές αλλαγές, την ύπαρξη ευρυαγγειών, κ.α.. Για την ακριβέστερη διάγνωση ίσως κριθεί αναγκαία μια από τις ακόλουθες εξετάσεις:
Υπέρηχο doppler: είναι η πιο συχνή τεχνική που επιτρέπει στον ιατρό να καθορίσει την ταχύτητα και την κατεύθυνση της ροής του αίματος μέσα στη φλέβα.
Υπερηχογράφημα duplex: Δείχνει την ταχύτητα και τη ροή του αίματος, προσφέρει απεικόνιση των αιμοφόρων αγγείων και λεπτομερή στοιχεία για την κατάσταση των φλεβών.
Ρεογραφία ανάκλασης φωτός (LRR ή φωτοπληθυσμογραφία): Eντοπίσει τυχόν διαταραχές στη φυσιολογική φλεβική λειτουργία.
Φλεβογραφία: Eίναι μια ακτινογραφία των φλεβών, πραγματοποιείται με σκιαγραφικό και απεικονίζει τη μορφή των φλεβών, τη λειτουργικότητα των βαλβίδων και την κατεύθυνση της αιματικής ροής. Χρησιμοποιείται μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις για διαγνωστικούς και επεμβατικούς σκοπούς.
Τρόποι θεραπείας της φλεβικής ανεπάρκειας και των κιρσών
Η θεραπεία της φλεβικής ανεπάρκειας είναι απόλυτα εξατομικευμένη ανάλογα με τη σοβαρότητα των συμπτωμάτων και την κατάσταση του ασθενούς. Η αντιμετώπισή της μπορεί να είναι συντηρητική (άσκηση, χρήση ειδικών ελαστικών καλτσών) ή χειρουργική, με εξαίρεση της φλέβας από το υπόλοιπο φλεβικό δίκτυο ή το κλείσιμό της με τη χρήση ενδοφλεβικών τεχνικών.
Η συμπιεστική μέθοδος αποτελεί βασική θεραπεία για τις νόσους των φλεβών και επιδιώκει τη μείωση του πλάτους της φλέβας με την εφαρμογή εξωτερικής πίεσης. Η πίεση επιταχύνει τη ροή του αίματος μέσα στη φλέβα μειώνοντας το πρήξιμο στο πόδι. Ωστόσο η φλέβα δεν μπορεί ποτέ ξανά να λάβει την αρχικό της μέγεθος και η συμπιεστική θεραπεία πρέπει να εφαρμόζεται για το υπόλοιπο της ζωής του ασθενή συνοδευόμενη από τη χρήση φλεβοτονικών ή αντιοιδηματωδών φαρμάκων.
Παρ’ ότι η μέθοδος της συμπίεσης μπορεί να ανακουφίσει από τα συμπτώματα στα αρχικά στάδια της νόσου, όταν η ανεπάρκεια στη μείζονα ή στην ελάσσονα σαφηνή φλέβα είναι προχωρημένη, τότε κάποια χειρουργική θεραπεία είναι απαραίτητη για την αποφυγή βαρύτερων επιπλοκών.
Η χειρουργική αφαίρεση της νοσούσας φλέβας από το υπόλοιπο φλεβικό δίκτυο, μπορεί να πραγματοποιηθεί με απολίνωση (αποσύνδεση) ή με σαφηνεκτομή (stripping). Η σαφηνεκτομή αποτέλεσε για πολλά χρόνια την κύρια μέθοδο θεραπείας των κιρσών, έχοντας ως πλεονέκτημα τη ριζική αφαίρεση της αιτίας της νόσου - αντί απλώς να αντιμετωπίζει τα συμπτώματα. Σήμερα η σαφηνεκτομή έχει διεθνώς περιοριστεί καθώς είναι μια αιματηρή μέθοδος, συνήθως πραγματοποιείται με γενική ή περιοχική (επισκληρίδιο) αναισθησία, έχει σχετικά μεγάλη περίοδο αποθεραπείας, σημαντικά ποσοστά υποτροπών (ουλές, τραυματισμό νεύρων, αιματώματα) με κυριότερο πρόβλημα το σημαντικό ποσοστό επανεμφάνισης κιρσών λόγω του φαινομένου της νεοαγγειογέννεσης.
Η ενδοφλεβική θεραπεία των κιρσών με laser (Endo Venous Laser Ablation - EVLA) ξεκίνησε να εφαρμόζεται από το 1999 ως μια σύγχρονη, ανώδυνη και αναίμακτη θεραπεία των φλεβικών κιρσών, εναλλακτική της χειρουργικής. Αντί για τη χειρουργική αφαίρεση, εισάγεται στην πάσχουσα φλέβα μετά από παρακέντηση, μια πολύ λεπτή ίνα που απελευθερώνει ενέργεια laser προξενώντας συρρίκνωση των τοιχωμάτων και οριστικό κλείσιμο της φλέβας. Η κυκλοφορία αποκαθίσταται μέσα από τις υγιείς φλέβες του δικτύου. Η διαδικασία είναι απλή και σύντομη με άριστα κλινικά αποτελέσματα και σημαντικά πλεονεκτήματα για τον ασθενή.
Η θεραπεία με ραδιοσυχνότητες πραγματοποιείται με τη χρήση ενός καθετήρα ραδιοκυμάτων, ο οποίος εκπέμπει θερμότητα επιδιώκοντας τη σύγκλιση του εσωτερικού φλεβικού τοιχώματος. Παρά τα πλεονεκτήματα της αναίμακτης θεραπείας, η χρήση των ραδιοκυμάτων έχει ουσιώδεις αντενδείξεις με αποτέλεσμα η εν λογω θεραπεία να είναι σαφώς πιο περιορισμένη σε σχέση με το laser.
Η σκληροθεραπεία είναι μια ενδοφλεβική τεχνική θεραπείας που περιλαμβάνει την έγχυση χημικών ουσιών στη φλέβα, υπό τη μορφή αφρού, προξενώντας φλεγμονή. Όταν η φλεγμονή υποχωρήσει, η φλέβα σκληρύνεται και οι κιρσοί επουλώνονται. Αν και η σκληροθεραπεία θεωρείται gold standard για τη θεραπεία ευρυαγγειών, η χρήση της στη θεραπεία των κιρσών είναι περιορισμένη καθώς τα κλινικά της αποτελέσματα υπολείπονται έναντι άλλων ενδοφλεβικών τεχνικών.
